Giresun Dilinde Bir Bahça Günü

Gün ışımadan evvel hışır (eski) kıyafetler giyilir ve hayvanın yalı tama (ahır) bırakılır. Azık (yemek) ile beraber yola çıkılır. Dible (pirinç ile yapılan sebze yemeği) ile katuk (ayran) kesin vardır. İleriki gün (önceki gün) tarladaki çangaldan (fasulye sırığı) pakla (fasulye) ayıklanmıştır. Ayam (hava) alamuk (bunaltıcı sıcak) değilse iş kolaylaşır. İlk iş bahçanın altı atlanır. Dirgen (tırmık) ile gazel (kuru yapraklar) toplanır. Ocağın (fındık ağacı) altı galaba olmasın diye ışgınlar (taze dallar) girebi (küçük balta) ile ayırtlanır (temizlemek).

Bahça yamaç olduğu için diyelmek (ayakta durmak) zordur. Ocağın dibi dayaşgan (destek) yapılır. Gegek (boynu bükük uzun sopa) ile dalları kendine doğru çekerek fındık daldan tapmadan (koparmak) üzülür (boğumundan almak). Bele bağlı gıdığa (küçük sepet) toplanır. Gıdıklar hararlara (büyük sepet) boşaltılır.

Acamı olanlar aclandığında göğ (olgunlaşmamış) fındığı mideye indirirler. Accuk accuk (azıcık) derken bir de bakmışın bir goşama (avuç ölçüsü) fındık gitmiş. Keyfanı (ihtiyar kadın) haliyle afkurur (sinirlenmek) onlara. Akunduruk (çam sakızı) gevreyin (çiğnemek) der. Aşki (Mamafih) ağızlarını meşgul tutmak ister. O zaman ağnarlar (anlamak).

Hararlar akuru (paralel) gene annak (açık alan) yere taşınır. Çuvallara doldurulur. Çuval fırfıkıç (ağzına kadar) doluysa dere üstündeki teleferikten karşıya vardığında patlar, hatırtısı (gürültü) sonradan gelir. Haböle (böyle) bidutam (biraz) boşluk bırakılır. Dere yana inilir ve atlak (sığ) yerden geçilir. İndirdiğin fındıkların başında patozu beklersin. Patoz, çotanağı (fındığın yeşil kabuklu hali) gavsuğundan (yeşil kabuk) ayırır. Çeç (yeşil kabuksuz) haline getirir.

Akşam güzineden (fırınlı soba) çıkan fetir (buğday ekmeği) ve tereyağı ile bayram edilir. Abat (zengin) olma derdinde değiliz bahçamıza saab (sahip) olalım ki yabana (orman) karışmasın.